IGA: Czasem słońce, czasem deszcz

Mama Igi napisała:

Poranek jak każdy. Iga siedzi na dywanie, ja obok niej. Opiera się na rączkach, choć bardziej na ich zewnętrznych krawędziach. Znalazła sposób na takie ułożenie dłoni na podłodze, aby nie było nacisku na paznokcie. W takim ułożeniu nie odczuwa bólu. Szczególnie uważa na rączkę z wrastającym paznokciem. Stan zapalny jest na szczęście niewielki, ale przy większym nacisku sprawia delikatnej rączce ból. Iga z dużym trudem, ale próbuje się przemieszczać. Robi to w różnych pozycjach, obracając się, przesuwając na pupie, pełzając i robi to tak długo, aż osiągnie swój cel. Powoli i z mozołem dociera do dekodera od telewizji. Z uśmiechem na twarzy przełącza kanały i nie odrywa przy tym wzroku od zmieniających się kanałów telewizyjnych. Mała spryciara.

W jej oddechu słychać już tylko delikatne charczenie. Po wielu miesiącach walki o spokojny oddech Igi powoli osiągamy upragniony spokój. Wielokrotne w ciągu dnia inhalacje oraz masaż klatki piersiowej przynoszą  rezultaty. Stosuję wszystkie porady jakie uzyskałam od lekarzy w Niemczech, nauczyłam się masażu od rehabilitantki Michaeli, zakupiłam leki, jakie otrzymywała w szpitalu. Jest lepiej, dużo lepiej. Ustąpił uporczywy katar, wszystko wraca do normy. Jeszcze większą radością napawa nas nadchodząca wiosna. Liczymy na to, że wraz z wiosennym rześkim powietrzem zażegnamy ciągłe infekcje u Igi.

Dwa tygodnie pozostały do naszego wyjazdu do Hamburga. Nie możemy wręcz doczekać się tego cudu, kiedy kciuki Igi zostaną uwolnione i wreszcie poczujemy uścisk jej maleńkiej rączki. Często w myślach próbuję wyobrazić sobie ten moment, kiedy lekarze naprawią to co zniekształcił złośliwy gen. Pomimo bałaganu jaki urządził w jej organizmie ten paskud Iga uśmiecha się pełną buzią do wszystkich, nie boi się, jest ufna i otwarta. Tak trzymaj córeczko!

źródło: igareglewska.com