GIEWARTÓW: „Nazywanie tej łąki plażą to kiepski żart”

Fragment felietonu Tomasza Pułróla dotyczący turystyki w Giewartowie:

Jestem mieszkańcem Giewartowa, z racji obowiązków zawodowych i publicznych większość czasu spędzam oczywiście poza swoją rodzinną miejscowością, ale w miarę regularnie bywam w domu. Zawsze jak jestem na miejscu i jest ładna pogoda, to oczywistym dla mnie jest, że staram się znaleźć choć chwilę, by przejść się nad największy skarb naszej miejscowości czyli Jezioro Powidzkie. Tak też zrobiłem ostatnio, gdy wróciłem z dłuższego wyjazdu związanego z działalnością w Stowarzyszeniu KoLiber. Spacerując nad jeziorem zauważyłem, że w tym roku w miejscu szumnie nazywanym „plażą gminną” nie postawiono nawet pomostu, który zawsze tam był! Nie śledziłem lokalnych dyskusji na ten temat, ale z tego co mi relacjonowano, władze gminy tłumaczyły się jakimiś względami bezpieczeństwa, gdyż pomost nie jest własnością gminy. Pomost stał tam zawsze od kiedy tylko pamiętam jeszcze z czasów dzieciństwa i jakoś nigdy nie było to dla nikogo problemem, więc takie argumenty wydają mi się absurdalne.

Niestety ten brak pomostu to tylko taka wisienka na torcie całego obrazu jaki wyłania się, gdy przeanalizujemy turystyczną sytuację Giewartowa. Miejscowość, która mogłaby być swoistą perłą w koronie Gminy Ostrowite od wielu lat tak naprawdę cofa się w rozwoju pod względem atutów turystycznych. Nikt nie dba o plażę gminną. Zresztą już samo nazywanie tej łąki plażą to bardziej kiepski żart niż opis stanu faktycznego. Obiecywano wielokrotnie dowiezienie piasku na plażę, postawienie nowych toalet i wiele innych rzeczy, a nie zrobiono nic. Nie dba się nawet o to co jest, czego dobrym przykładem są dwa boiska do siatkówki plażowej. Jako zagorzały fan tej dyscypliny sportu jak tylko jestem w wakacje w domu to staram się znaleźć czas, by trochę w nią pograć. W tym roku, gdyby nie prywatna inicjatywa jednego z kolegów, to zapewne boisko stałoby zarośnięte chwastami i zasypane gałązkami w stanie nie nadającym się do użytku. O czymś takim jak wieszanie siatek na boiskach to już w ogóle nie ma co nawet wspominać.

No ale idźmy dalej, może nasz zabytkowy zespól pałacowo-parkowy ratuje sytuację? Wolne żarty, wystarczy się tam przejść i zobaczyć jak wygląda strasząca słusznie minionymi czasami gierkowskimi niszczejąca infrastruktura, czy zarośnięte chwastami boisko, które chyba tylko dlatego jeszcze istnieje, że czasem ktoś na nim gra.

Z czego to wszystko wynika? Głównie z tego, że od kilkunastu lat o te nadjeziorne tereny w Giewartowie trwa spór sądowy pomiędzy gminą a spadkobiercami dawnych właścicieli. Spór wydający się nie mieć końca i na którym wszyscy tracimy. Wiele osób apelowało już nie raz (ja również podczas jednego z zebrań wiejskich) o to by jak najszybciej podjąć wszelkie działania zmierzające do zawarcie porozumienia między stronami sporu, tak by go zakończyć, ustalić jasno prawo własności do poszczególnych terenów i móc wreszcie zacząć porządnie inwestować w turystykę w Giewartowie. Jak na razie są to jednak tylko pobożne życzenia, kolejne lata mijają, a nasza piękna miejscowość coraz bardziej traci moc przyciągania turystów. Czy naprawdę chcemy, żeby tak to wyglądało?

Tomasz Pułról

źródło: Kurier Słupecki